26 mei t/m 1 juli 2007
Miriam Londoño en Luis Acosta verkennen het grensgebied tussen papier en textiel, geïnspireerd door de geschiedenis van Pancras en Inca’s. Op 26 mei om 16.00 uur wordt de expositie geopend door Hanny Spierenburg, consulente textiel bij Kunstfactor.
Luis Acosta
Sieraden
Sieraden van papier, gesneden papier en objecten van papierdraad.
Als vormgever is hij voornamelijk geïnteresseerd in vormen. Als hij een vorm vindt, wordt deze verder vergroot of herhaald. Vervolgens concentreert hij zich op de mogelijkheden de ontstane vorm(en) te gebruiken als basis voor het ontwikkelen van een ontwerp.
Vormen en kleuren zijn belangrijk om mee te werken. Het eerste geeft ruimte aan een ontwerp, terwijl het tweede voor warmte zorgt.
Eén van de werkwijzen is ‘spelen’ met een vorm en meerdere lagen materiaal van verschillende kleuren, waardoor soms een intrigerende kruising ontstaat die de indruk wekt alsof er een gevlochten werk is gecreëerd.
Met deze werkwijze wordt papier toegepast voor het vormen van objecten met een zeer persoonlijke en boeiende expressie. Zijn armbanden, halssieraden, broches en stropdassen zijn tot stand gekomen na het herhalen van een simpele basisvorm.
Objecten
Ook presenteert Luis Acosta zijn laatste serie objecten gemaakt van papieren draden. De werken kunnen op verschillende manieren worden gepresenteerd, van een cirkelvorm tot een vierkant en van een netvorm tot een kubus. Als materiaal is gekozen voor papieren draden, deze heeft Luis samen genaaid tot een band met een breedte van ca. 1 cm.
In sommige werken speelt hij met de verschillende lengten en kleuren van twee banden, maar toch heeft elke band een knoop op dezelfde afstand. Er wordt een symmetrie gecreëerd qua vorm, maar niet qua kleur. Er zijn altijd twee kleuren. Voor deze serie van geknoopte objecten van papieren draden heeft Luis zich laten inspireren door de ‘quipus’, knopen in Quechua-taal. Incaschrift met gekleurde, geknoopte koorden.
De Inca’s in Zuid-Amerika spraken de Quechua-taal, deze wordt nog steeds gesproken door bevolkingsgroepen in de Andes. De indianen maakten geen gebruik van schriftelijke communicatie maar kenden de ‘quipu’. Een ‘quipu’ is koord waaraan gekleurde koordjes van verschillende lengte hangen, deze koordjes hadden op bepaalde plaatsen knopen.
De ‘quipus’ waren een belangrijke en wiskundig correcte methode om gegevens over te brengen van overal in het rijk naar de Inca-hoofdstad Cusco waar de centrale administratie gebeurde. Zo wist men precies hoeveel inwoners er waar woonden, hoeveel land men bewerkte en wat daarvan de opbrengst zou zijn, de leeftijd van inwoners, etc.
Rekeningen werden vastgelegd met behulp van deze knopen die ook een getal symboliseerden. De verschillende kleuren van de touwtjes gaven aan wat er geteld werd. Het numerieke systeem was net als ons huidige systeem tientallig. Tevens konden de Inca’s met de ‘quipus’ een nauwkeurige kalender bijhouden.
Met de informatie die door de ‘quipus’ en ‘chasquis’ (koeriers) en ‘camayocs’ (dorpshoofden) verstrekt werd, konden de Inca’s zeer snel legers van duizenden goed uitgeruste soldaten uit verschillende delen van het rijk op de been brengen.
Voor meer informatie, zie » www.luisacosta.nl
Miriam Londoño
Teksten met papierpulp
Met visuele objecten bestaande uit teksten geschreven met papierpulp, verkent Miriam Londoño de geschiedenis van het Weverhuis op de Middelstegracht 143 in Leiden.
Het is een tocht door het verleden; de mensen die er gewoond hebben, hun geschiedenis gedurende de opkomst en het verval van de lakenindustrie in Leiden en een persoonlijke getuigenis van twee van de laatste bewoners van dit Weverhuis dat door een wonder de eeuwen van veranderingen doorstaan heeft.
Gedurende de laatste jaren werkt Londoño met taal en gebruikt ze geschreven teksten als visuele objecten. Haar werken zijn opgebouwd uit in de lucht geschreven teksten en tekeningen. Het werk krijgt hierdoor iets dubbelzinnigs: in plaats van een drager van de tekst wordt het papier zelf tot tekst. Ze wil open en transparante oppervlakten scheppen waar je doorheen kunt kijken. Een visueel spel ontrolt zich tussen de voor- en achtergrond, of tussen de letters die zweven in een ruimte vol emotie.
Londoño is vooral geïnteresseerd in persoonlijke verhalen, ervaringen uit de eerste hand, herinneringen verzameld na dramatische gebeurtenissen en persoonlijke of collectieve ervaringen in bepaalde omgevingen, zoals hier in het huisje van de linnenwevers aan de Middelstegracht.
Voor meer informatie, zie » www.miriamlondono.com
In de pers
› Leids Nieuwsblad – woensdag 30 mei 2007