Sylvia ten Kley, Den Haag 31 mei 1959: potloodtekeningen en enig fijn naaldwerk

Sylvia woont en werkt in Leiden. Studeerde in 1994 af aan de kunstacademie Rotterdam en deed daarna een driejarige kunstzinnig therapeutische scholing. In 2010 hebben Pollie Hogenboom  en Sylvia de stichting ‘Hand & Werk’ opgericht; een stichting die een atelier beheert in kunstcentrum Haagweg 4 in Leiden. Dit atelier is ingericht als een klein les lokaaltje en Hand&Werk organiseert  open ateliers en workshops. Informatie hierover vind je op  www.hand-en-werk.nl

Sylvia maakt tekeningen en grafiek. “Bij ons thuis  waren er altijd veel restjes stof en garens  om mee te spelen.  In mijn werk zie je dit terug.  Ik druk etsen en lino’s af en begin er dan wat mee te spelen,  zoals  de afrukken uit elkaar halen en weer in elkaar naaien. Ik werk nu aan een serie die “onooglijke lapjes” heet.”

Anne Maryken, Den Haag 23 december 1964: beelden in brons

Anne Maryken heeft haar atelier in Leiden. Zij maakt vanuit klei, geabstraheerde figuratieve beelden in brons met een krachtige emotionele lading. Anne Maryken werkt ‘geleid intuïtief. Dat werkt als volgt. “Ik neem een stuk klei, of breng klei aan op een armatuur waar ik alle kanten nog mee op kan; dit alles zonder vooropgesteld idee of thema. Vervolgens bewerkt ik die klei met handen of gereedschap en maak willekeurige vormen totdat ik daarin een aansprekende houding of uitdrukking ziet. Daar werk ik dan op door. Veelal merk ik pas gaandeweg waar een werk over gaat.”
Het werk van het afgelopen jaar laat een zeker maatschappelijk engagement zien. Geloofwaardigheid en expressie vind zij belangrijk. Anatomische juistheid uitdrukkelijk niet. Haar beelden raken mensen.

Plooien is wat Sylvia en Anne Maryken met elkaar verbindt.

Sylvia probeert sinds enige tijd te leren papier te vouwen, of beter gezegd: te plooien. In de ‘onooglijke lapjes’ die zij maakt beginnen plooitjes langzamerhand zichtbaar te worden.
Gaat het in het werk van Anne Maryken om aangeklede beelden, dan is de kleding geplooid. Zijn de beelden ontkleed, dan plooien zich de haren van de veelal vrouwelijke figuraties.

Voor een gezamenlijke tentoonstelling in het wevershuis leek het thema  ‘PLOOIEN’ dan ook voor de hand liggend. Het is bovendien een thema dat zich goed laat vertalen naar het huidige tijdsbeeld. Plooien vouwen zich op en neer; ‘berg-vouw’ tegenover ‘dal-vouw’. Het isolement waarin we vanwege Corona leven is een plooi in de tijd: een dal-vouw.